Kometa 41P / Tuttle-Giacobini-Kresak – KSard

Kometa o ciekawej historii

W tym roku przypada najkorzystniejszy od ponad 200 lat powrót okresowej komety 41P / Tuttle-Giacobini-Kresak. Tutaj trzeba także zaznaczyć, że przez najbliższe 100 lat nie będzie już lepszych warunków widoczności tego obiektu.

Kometa zasłynęła w 1973 roku, kiedy to wystąpiły jej dwa niespodziewane rozjaśnienia. W obu przypadkach jasność komety z 10 magnitudo wzrosła do 4 i 4.5 mag. Była nawet krótko widoczna gołym okiem.
Kolejnym zaskoczeniem był jej powrót w 1995 roku, kiedy to niespodziewanie osiągnęła jasność 8 mag. Podobnie było w roku 2001 roku, gdy wystąpiły dwa pojaśnienia.
Cechą charakterystyczną tej komety jest to, że po wybuchach występuje zwykle bardzo szybki spadek jasności, a po kilku tygodniach poziom aktywności powracał do wartości wyjściowej.

Kometa ma także niezwykle ciekawą historię. Była odkrywana trzykrotnie, nim udało się ostatecznie określić jej orbitę z wystarczającą dokładnością.

Po raz pierwszy została odkryta w 1858 roku przez Horacego. P. Tuttle podczas bliskiego przelotu obok Ziemi widoczna jako słaby, rozmyty obiekt, który szybko osłabł i zniknął z pola widzenia.
Kolejne pojawienie nastąpiło w 1907 roku. Wówczas to została odkryta przez Michaela Giacobini jako nowa kometa, ale ten powrót nie był bardzo korzystny, więc po dwóch tygodniach zniknęła ponownie z pola widzenia.
Dopiero w 1928 roku udało się obliczyć jej trajektorię lotu. Dokonał tego Crommelin, ale nie było to wystarczająco precyzyjne wyliczenie i kometa został ponownie zagubiona.

Po raz trzeci została odkryta przez Lubora Kresaka w Skalnym Plesie w 1951 roku i to wówczas on ostatecznie precyzyjnie wyliczył parametry orbity komety. Kresak opisał ją jako bardzo rozproszone komety jasnością 10 mag. Kolejny raz kometę zauważono dopiero w 1962 roku, kiedy to miało miejsce bardzo korzystne przejście względem Ziemi w niewielkiej odległości 0,266 AU, ale wówczas osiągnęła jasność zaledwie 8 mag.

1 Kwietnia 2017 przy wyjątkowo pięknej pogodzie miałem okazję do sfotografowania komety. Na początku wykorzystałem do tego aparat Canon z obiektywem Helios o szerokim kącie widzenia, aby w ten sposób ustalić położenie komety, gdyż wcześniejsze próby odnalezienia obiektu za pomocą lornetki nie powiodły się.

Kometa 41P / Tuttle-Giacobini-Kresak w obiektywie Helos

Po ustaleniu miejsca na nieboskłonie skierowałem astrograf z obiektywem TESSAR 4,5/300 w ten rejon nieba.Początek obserwacji 23: 49 a koniec o godzinie 01:26. Zdjęcia robiłem Canonem 300 d niemodyfikowanym z filtrem UHC, który miał usunąć światła pochodzące z oświetlenia lampami sodowymi, ale nie jestem zbytnio usatysfakcjonowany z rezultatów.